τροπίδιον

τὸ, Α [τρόπις, -ιδος)

1. υποκορ. τού τρόπις*

2. στον πληθ. τὰ τροπίδια

(κατά τον Φώτ.) «τὰ εἰς τρόπον νεὼς εὐθετοῡντα ξύλα

μεταφορικῶς δὲ καὶ ἐπὶ καταβολῆς τινὸς καὶ ἀρχῆς πράγματος

καὶ ὁ τόπος ἐφ' οὗ τίθεται ἡ τρόπις».